Op maandag een stukje van de bloggert himself als Toe(r)schouwer (in delen)In mijn geboortedorp is er elk jaar een criterium. De ronde van Pijnacker. Begin jaren 60 loopt het parcours nog door het oude dorp. Straatsteentjes. (Je moet in de bocht gaan staan, daar vallen ze misschien). Het geluid van een peloton renners dat voorbij schiet. Snuiven, vloeken, tubes op de straatstenen, glinsterende spaken, de kleuren van de wielershirts, Ai ai ai die Cabalero, dat is pas een sigaret, door de speakertjes in de bomen, onderbroken door de opgewonden speaker (nog steeds dezelfde stem, na al die jaren, die man moet inmiddels dik over de 100 zijn) : Bij de streep een premie van slagerij Oovermeer. 15 guldentjes.
Het is dan nog een amateur-ronde. Sprint met twee. Jan Janssen en Gerben Karstens. Jan Jansen wint, maar wordt wegens onreglementair sprinten gediskwalificeerd en Gerben Karstens wordt als winnaar gehuldigd. Hij rijdt zijn ererondje en als hij bij mij voorbij komt ren ik achter hem aan. Wielrenner in zwart wielershirt met zwarte broek. Er rennen nog meer jongetjes achter hem aan, tot bij zijn auto, die in een zijstraatje geparkeerd staat. Hij gaat in de achterklep zitten en deelt handtekeningen uit aan het clubje om hem heen. Ik wist toen nog niet dat, dat bestond. Handtekeningen jagen. Ik had ook geen boekje met pen paraat zoals de andere jongetjes die zich bij de achterklep verdrongen. Hé geef mij even je pen en een blaadje vroeg ik aan een andere jongen. Nee zei hij bot. Geen handtekening van Karstens voor mij. Maar sindsdien fan van de Leidse Notariszoon. Nog steeds.
Wordt vervolgd, lees ook deel 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten