Op maandag een stukje over het wielerleven van de bloggert himself.1977. Vakantie in Amerika op zoek naar het West Coast muziek gevoel. Beach Boys, Eagles, Hotel California. Door familiebanden logeerden we in een rond beachhouse in Malibu. Bij de toemalige manager van The Band en mede-eigenaar van de Shangrila Studio’s, waar Dylan, The Band en Eric Clapton opnamen. Muziek was onze drijfveer, maar ook hier kon ik het niet laten om in de Los Angeles Times, een klein berichtje over Hennie Kuiper die de Alpe d’Huez won te vinden.
Het jaar dat Kuiper verdiende te winnen, maar helaas 48 seconden tekort kwam op de op exploderen (want tot aan het strotje vol met doping) staande Thevenet. Kijk we slikken allemaal wel eens wat maar dat de een daar dan toch nog slimmer in is dan de ander, maakte in 1977 het verschil tussen geschiedenis schrijven (Thevenet) en de kans vergeten te worden (Kuiper) uit.
Hoewel de prestatie van Kuiper aan kracht won nadat Thevenet openlijk toegaf dat hij toen inderdaad “stijf” stond. De berusting van Kuiper met betrekking tot dit feit maakt hem nog groter dan hij eigenlijk al was en vergeten doen we hem toch nooit.
Lees ook deel 6
Geen opmerkingen:
Een reactie posten